Kartoniada na stadionie podczas Gran Derbi w sezonie 2010/11

Camp Nou, El Nou Estadi del Futbol Club Barcelona – stadion piłkarski w Barcelonie, na którym swoje mecze domowe rozgrywa FC Barcelona. Jego całkowita pojemność to 109 815 osób, jednak wymogi FIFA ograniczają tę liczbę do 99 354. Jest największym tego typu obiektem w Europie i jednym z najwiekszych na świecie, więc nie bez powodu nazywany jest Świątynią Futbolu. Kibice jednak nie nazywają w ten sposób stadionu tylko z powodu jego wielkości, ale też – a może przede wszystkim – z powodu niezwykłych wydarzeń, jakich był miejscem od swojego powstania w roku 1957.

Podstawowe informacje:

Pojemność całkowita: 109 815
Pojemność zgodna z wymogami FIFA: 99 354
Wymiary boiska: 105 x 71
Pierwszy mecz: 24 września 1957 roku przeciwko reprezentacji Warszawy
Czas budowy: 1954 – 1957
Koszt budowy: 1,2 mln dolarów
Ważne wydarzenia: Mistrzostwa Świata 1982; turniej piłkarski Igrzysk Olimpijskich 1992; finał Ligi Mistrzów 1998/99 Manchester United – Bayern Monachium 2:1; finał Pucharu Europy 1989 AC Milan – Steaua Bukareszt 4:0; finał IO 1992 Hiszpania – Polska 3:2

Mapa stadionu: 1 – wejście na stadion i sklep FCBotiga, 2 – Muzeum Klubu im. Joana Gampera i wejście na trybunę dostepną podczas zwiedzania stadionu, 3 – trybuna ze słynnym napisem „Mes que un club” 4 – Palau Blaugrana – hala sportowa pozostałych sekcji FC Barcelony, 5 – Pista de Gel – lodowisko FC Barcelony, 6 – Mini Estadi – stadion rezerwowy, na którym swoje mecze rozgrywa FC Barcelona B.

Camp Nou jest siódmym stadionem w historii FC Barcelony. Jego poprzednikami były: Velodromo de la Bonanova, The Hotel Casanovas Ground, The Carretera D’Horta Ground, The Carrer Muntander Ground, Stadion de la calle Industria i Camp de Les Corts, niestety zaden z nich już nie istnieje. Główną przyczyną dla której zdecydowano się na jego budowę, była zbyt mała ilość miejsc na poprzednim obiekcie – Les Corts, który po ostatniej przebudowie mieścił „tylko” 60 tysięcy widzów. Na dalsze modernizacje nie było funduszy, dlatego też bardziej opłacała się budowa nowego stadionu, a pomysł na zbudowanie owego stadionu miał Agusti Montal. Wykonanie projektów zlecono takim architektom jak Mitjans, Garcia Barbon i Soteres, a kiedy wszystko na papierze było już gotowe, w marcu 1954 roku wszelkie plany zaczęto wcielać w życie. Cała operacja wznoszenia trwała trzy kolejne lata, a koszty jakie przeznaczył na nie zarząd, to około 430 milionów peset (130 milionów kosztował grunt, a resztę sam stadion) czyli ok. 1,2 miliona dolarów. Obecnie nie wydaje się to dużo, ale wówczas były to dość spore pieniądze.

Początkowo stadion mógł pomieścić 90 tysięcy widzów, jednakże w 1978 roku, zadecydowano o jego rozbudowie na kolejne 20 tysięcy krzesełek. Co ciekawe, cztery lata później, w rubryce „total capacity” widniała już magiczna liczba 120 tysięcy, dzięki czemu stadion Barcelony był już największym w Europie i drugim co do wielkości na świecie. Camp Nou powiększono specjalnie na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii w 1982 roku, choć obecnie może on pomieścić już „tylko” 109 815 widzów, jednak zgodnie z ustaleniami FIFA udostępnione jest jeszcze mniej, bo 98 tysięcy miejsc.

Jeżeli chodzi o obiekty i miejsca znajdujące się w murach i niedalekiej okolicy stadionu, to zaliczyć do nich możemy między innymi: loże honorowe dla VIP-ów, zarządu klubu, ważnych osobistości (wszystko to oczywiście pod krytą trybuną); Muzeum Klubowe im. Joana Gampera, sala konferencyjna i strefa mieszana, a także halę sportową Palau Blaugrana, gdzie mecze rozgrywają sekcje halowe, Pista de Gel, czyli lodowisko, Mini Estadi, czyli drugi stadion Barcelony, gdzie mecze rozgrywają rezerwy klubu (po drugiej stronie ulicy) oraz sklep – FCBotiga.

Panorama Camp Nou:

Pierwszym spotkaniem, jakie FC Barcelona rozegrała na Camp Nou był pojedynek przeciwko… reprezentacji Warszawy 24 września 1957 roku. Pierwszą bramkę strzelił Eulegio Martinez, a Barça wygrała 4:2. Pierwszym meczem o wysokiej randze był finał Pucharu Zdobywców Pucharów, w którym szkockie Glasgow Rangers podejmowało Dynamo Moskwa (3:2). Dziesięć lat później o to samo trofeum grała Barcelona ze Standardem Liege, kiedy to gospodarze zwyciężyli 2:1. W tym samym roku, na Camp Nou gościły najlepsze reprezentacje, biorące udział w Mundialu ’82, rozgrywanym na boiskach Hiszpanii. Kolejnym ważnym meczem, był ten z roku 1989, kiedy to w finale Pucharu Europy AC Milan pokonał 4:0 Steauę Bukareszt. W 1992 roku Camp Nou było miejscem zmagań olimpijczyków. I tutaj kolejny „polski” akcent dotyczący stadionu, bowiem w meczu finałowym turnieju piłkarskiego IO przeiwko reprezentacji Hiszpanii zagrała Polska. Niestety, gospodarze wygrali 3:2, ale srebro olimpijsie to do tej pory jedno z największych osiągnięć w historii polskiego futbolu. Kolejnym wydarzeniem zaliczającym się do tych „najważniejszych” był mecz między Bayernem Monachium a Manchesterem United. To jeden z najdramatyczniejszych spotkań w historii finałów, bowiem do 89 minuty Niemcy prowadzili 1:0, jednak w przeciągu trzech minut Anglicy zdołali strzelić dwie bramki i mecz zakończył się wygraną Czerwonych Diabłów 2:1. Ostatnim najbardziej rzucającym się w pamięć wydarzeniem była manita, jaką 29 listopada 2010 roku Barcelona sprawiła Realowi Madryt.

Camp Nou jest częścią wielkiego klubowego centrum. Na powierzchni piętnastu hektarów znajduje się hala sportowa mogąca pomieścić niecałe sześć tysięcy widzów, lodowisko z trybunami na około tysiąc, drugi stadion (Mini Estadi, gdzie swoje mecze rozgrywa Barcelona B i odbywają się zajęcia praktyczne pierwszej drużyny) na prawie szesnaście tysięcy, parking, boiska treningowe, korty tenisowe, pomieszczenia dla prasy, magazyny, gabinet odnowy biologicznej, klinika, stary budynek szkoły dla juniorów Barçy – La Masíi, klubowe muzeum, sklep, a nawet kaplica.

Położenie stadionu na planie Barcelony: